Pierwszy, drewniany kościół wystawili ewangelicy w 1590 roku. W 1623 roku po katolicyzacji został przekształcony w filialny (parafię erygowano dopiero w 1910 roku). Z inicjatywy pierwszego stałego księdza, Johanna Rottera z Międzylesia, w 1756 roku wybudowano nową świątynię wysoko na stoku, nadając mu barokową formę i wezwanie św. Jana Chrzciciela. Ma on wydłużony rzut z krótkim transeptem oraz wysoko umieszczone okna. Wyraźnie wyodrębniającą się dołem kwadratowa, górą oktogonalna wieża nakryta została cebulastym hełmem z galerią. Jedyną nawę osłania blaszany dach dwuspadowy, nad sklepieniem kolebkowym z lunetami, w prezbiterium - krzyżowo-żebrowe, z żebrami dekorowanymi stiukami. W medalionach i lunetach rozmieszczono polichromie. Z chórem organowym łączą się balkony o ozdobnych parapetach.
Wyposażenie jest dość bogate i różnostylowe. Architektoniczny ołtarz główny z XIX wieku, dzieło Alojzego Schmidta, posiada obraz Chrzest Pana Jezusa pędzla Franciszka Simona z Nysy (początek XX wieku). Po prawej stoi rokokowy ołtarz MB Nieustającej Pomocy (koniec XVIII wieku), zaś z lewej klasycyzujący św. Anny (początek XIX wieku). Bogato dekorowana ambona z postaciami z ewangelistów na koszu reprezentuje rokoko z końca XVIII wieku. Piaskowcowa, klasycystyczna chrzcielnica powstała na początku XIX wieku. Kilka rzeźb i obrazów to dzięła barokowo-rokokowe, w tym może Ignacego Klara.
Zaczerpnieto ze strony
.